weblog

you're the sugar and i'm the spice,
put us together, that'll be nice.

roses are dead, violets just bloomed
sulfur is sweet, and so are you.

row row row the boat, roughly down the street
hurriedly hurriedly hurriedly, life is just a dream.

----------

it is all over.
nothing really happened.
quite frankly, i don't know if it really had a beginning.
i don't have a clue how something ends without knowing how it starts.
but i'm convinced that it is all over.

why?
i don't know.
the signs?
what signs?
turn the light on..
why?
stop asking. just turn the light on.
there. happy?
the signs?
what the f*ck are you talking about?
can't you see the signs?
we're in my goddamn room, what signs?
look through the window. what do you see.
trees, grass, pavement, cars, cement.. what now?
i'm just messing with you.
what?!?
you're an idiot. you listen to me too much.
i'm gonna kill you!
hey,chill.. look at yourself, do yourself a favor and use your brain once in a while.
why did you make a fool of me.
realize this, believe in what you believe.
people tend to sound 'smart' but its all up to you if you want to believe all their crap or try to understand it for yourself.

weblog -- we blog
its about the people.
people blog. people make a name for themselves here through desinging layouts or by writing 'nice stuff'.
but why be so self centered? why make a name for yourself. everytime i blog, i get a quick glimpse of someone's life. may it be as shallow as the food eaten or issues about the oil/fare price hike. why all about yourself? what about the people who read it? if not for my fil paper, a weblog is just weblog, a blog, an online journal. but fortunately, from all the replies and shugs, i realized that 'we blog'. it was a matter of knowing the opinion of other people. it is through the lives of others that gives meaning to one's life.

Love by Sam-I-am

one may ask, how will I know when i'm in love?
It's pretty simple, I tell you. Even a numbskull will know, and so will you.
When you are in love, your heart beats faster like 1000 times per second.
You are stunned, and do not know what to do. You begin to stare, your eyes
flare. 'How are you?', you say to yourself, as if practicing the lines you wish to
say, 'How are you?', you ask again, but closer the person comes. You feel numb
but you are awake. Is this a dream, no, I tell you. This is real, like me to you. 'What to do.. What to do?' Are you asking me, so i will say to you. When somebody else owns the heart. Don't feel torn apart. Recite this lines that worked for me, so will it for you:
I do not like them in a box.
I do not like them with a fox.
I do not like them in a house.
I do not like them with a mouse.
I do not like them here or there.
I do not like them anywhere.
I do not like green eggs and ham.
I do not like them, Sam-I-am.
Try again. who knows? The person might like you, Sam-I-am. Your heart is beating slower, why I may ask, Sam-I-am?

love

You dont love a woman because she is beautiful,
she is beautiful because you love her.

kwentong kalye vol. 1

nakakain ka na ba ng isaw? sarap diba? pero nakita mo na ba ang proseso ng paggawa nito?
kasi may kamag-anak kami na taga-village east na gumagawa ng bbq atpb. pangalan ng store nila
ay 'bbq corner'. tapos pagpupunta ako doon, libre lahat, kahit ano ang kainin ko. kapatid kasi ng tatay ko yung nagpapatakbo nun. tapos isang araw, sinamahan siya ng tatay ko
sa palengke. sinama naman ako. napagalaman ko na sa palengke sa marikina bumibili ng karne at laman loob ang tito ko, kaso nalimutan ko na yung pangalan ng tindahan. tapos kilo kilo ng intestine at karne ang binili niya. mejo curious pa ako noon kung ano ang intestine na "FRESH" from d' market. pagsilip ko sa bag na nilalagyan nito, may nakita akong mga puti na gumagapang. parang maggots ata. tapos sabi ng tatay ko, "kaya hindi ka pwede kumain ng isaw anak.. ako nga hindi ako kumakain ng isaw". akala ko naman, pagkaing kalye ang isaw kaya bawal ako kumain ng nito. may creepy crawlers pala sa isaw. nakain na ako ng isaw pero lingid iyon sa kaalaman ni daddy. nagyon, kahit libre, hindi na ako kumakain ng isaw. nililinis naman yan e kaya ok lang. kaso kung nakita mo lang ang nakita ko, siguro hindi ka na rin kakain ng isaw sa buong buhay mo.
nung una ako makatikim ng isaw, sinabayan ko pa iyon ng betamax o dugo. ok naman e. masarap din naman in a cosmic sort of way.
tapos isa pa noong nasa probinsya kami. nagkatay sila ng baboy. tapos nakita ko rin kung paano lininis ang intestine ng baboy. nung patay na yung pig at naka tirik na sa isang pole ang ulo ng baboy, nakita ko kung paano linisin ang intestine nito. marami pa ngang dumi o manure sa intestine ng baboy. tangina pare, hindi ko alam kung uubusin ko pa yung manggang kinakain ko nun o isuka yung nakain ko. ang masaklap dito, nakita ko na nagtatawanan lang yung mga tao. isa dun e yung pinsan ko. inisip ko nalang na bahala kayo, inyong inyo na ang intestine na yan.
hindi naman sa wag ka na kumain ng isaw. ang sa akin lang, hindi ako kumakain ng isaw dahil sa mga traumatic childhood experiences ko. dapat ata nagpikit ako ng mata noon.

e pag gawa ng pandesal.. gusto mo malaman?

meron din kaming kapit-bahay na nagtitinda ng 'dirty-ice cream', gusto mo tignan ko kung
paano nilalagyan ng queso ang chese ice cream.

meron ding dumadaan na mangtataho, yon madali lang. kasi noong bata pa ako, bumibili na ako sa kanya. tatanong ko kung ano ang nagpapasarap sa arnibal(syrup).

meron din dumadaan na nagtitinda ng tilapia, takot ako dun, kasi sabi witch daw siya. kaya mahihirapan ako malaman kung saan niya nabibingwit ang mga tilapia niya.

o ano, i reresearch ko na ba? o gusto mo lang maging inosente at makulay ang buhay mo..
baka ayaw mo na rin kumain ng pandesal nyan.. hahaha

what a song

"I Feel Pretty"

music by Leonard Bernstein; lyrics by Stephen Sondheim

MARIA:
I feel pretty,
Oh so pretty,
I feel pretty and witty and gay,
And I pity
Any girl who isn't me today.

I feel charming,
Oh so charming,
It's alarming how charming I feel,
And so pretty
That I hardly can believe I'm real.

See the pretty girl in that mirror there:
Who can that attractive girl be?
Such a pretty face,
Such a pretty dress,
Such a pretty smile,
Such a pretty me!

I feel stunning
And entrancing,
Feel like running and dancing for joy,
For I'm loved
By a pretty wonderful boy!

GIRLS:
Have you met my good friend Maria,
The craziest girl on the block?
You'll know her the minute you see her,
She's the one who is in an advanced state of shock.

She thinks she's in love.
She thinks she's in Spain.
She isn't in love,
She's merely insane.

It must be the heat
Or some rare disease,
Or too much to eat
Or maybe it's weed.

Keep away from her,
Send for Chino!
This is not the Maria we know!
Modest and pure,
Polite and refined,
Well-bred and mature,
And out of her mind!

Miss America! Speech! Speech!

MARIA:
I feel pretty,
Oh so pretty
That the city should give me its key.
A committee
Should be organized to honor me.

I feel dizzy,
I feel sunny,
I feel fizzy and funny and fine,
And so pretty,
Miss America can just resign!

GIRLS & MARIA:
See the pretty girl in that mirror there:
What mirror where?
Who can that attractive girl be?
(Which? What? Where? Whom?)
Such a pretty face,
Such a pretty dress,
(Whommm? Whommm? )
Such a pretty smile,
Such a pretty me!
(Whommm?)

I feel stunning
And entrancing,
Feel like running and dancing for joy,
For I love
My own pretty wonderful boy!

day fourty-one

when all fails. just walk away.
don't try to fix it. things could be worse.

when you lose a battle. just walk away.
learn to accept defeat. you have just been outclassed. show your respects
and just walk away.

when you realize that you have nothing left in you.
just walk away.

walk away, but keep in mind the people who made you feel that you lost.
do not hate them.
respect them. do not look at them in the eye. just take a quick glance, smile,
then walk away.
do not clench your fist. try to maintain an open palm, then wave
at your advisary, your opponent, your friend. thank him for making you realize
that you lack certain qualities and skills.

when all is set and done, look behind you. look at what you passed by after
walking away. when the day ends. retrace your steps, until you again face
your opponent, your advisary, your friend.
look at him in the eye.
smile, but this time, clench your fist. put all your power in it.
don't forget to thank him/her for that long walk, journey. you have
now learned from him/her. it is easy to break down a friend than an enemy.


so when all fails, walk away.

i don't know why i wrote this. just for fun i guess...

day fourty

kani-kanina lamang ay iprinisenta namin sa dakila naming guro
ang mga nais naming paksa ukol sa talumpating gagawin sa susunod
na linggo. napili ko ang paksa ukol sa blogging o online journal. ok naman,
ayos na ang lahat ng itatalakay ko. NGUNIT! napagalaman ko mula
sa isa kong kaklase sa filipino na mayroon ding isa pang bata na gusto
talakayin ang blogging sa Pilipinas. sabi ko, shucks pare, thats my idea!.
tapos pabiro kong sinabi na, pasensyahan nalang kami, first come first served.
hindi naman sa ayaw kong magkapareho ang ipapakita o itatalakay sa klase.
ang problema ko, magaling magsulat si gago. yari ako dun. kakainin siguro ako
ng buhay sa content at ideas lalo na yung mejo abstract. ang laban ko lang
sa kanya ay may 'dating' ako magpresent sa harap ng class. makapal na ang mukha
ko pagdating sa mga ganayan, lalo na at grade ang pinaguusapan. hindi ako mag
papatalo sa kanya presentation wise, pero baka magkulang ako ng konti sa content.

tapos mamaya, kailangan ko pa panoorin yung dula na dinirect ng fil teacher ko.
hassel. pero kailangan kasi may papel nanaman na isusulat ukol sa dula. review daw.

isang week na lang, tapos na ang summer classes. regular sem na ang aabangan.
masarap kumain ng nerds. mainit ang panahon. kahit nakaupo lang ako dito,
pinagpapawisan na ako. cge yun lang, magpapa air-con nalang ako sa kwarto
at manonood ng spongebob squarepants the movie for the first time.
excited na ako.

kuya

nasubukan mo na bang mag-bilang ng bituin?
ako.. hindi pa. madami kasi. nakakatamad.
wala lang. wala kasi magawa dito sa amin.
nakakatamad talaga. napapalibutan ng semento.
mabuti na lamang at may maliit na bintana.
kahit na paano, nakikita ko ang ulap, ang lupa
at ilang puno. kamusta na sila?
minsan nakikinood ako kila congressman.
may air-con kasi doon. masarap umistambay doon,
lalo na ngayon at mainit ang panahon.
maputi na ako kumpara noong araw.
buti ka nga, kita mo ang buong mundo.
bilangin mo naman ang mga bituin sa langit
para may maipagmayabang ako dito..
cge, sa uulitin, kuya.

hoy.. bakit daw?

meron daw Diyos, kahit na hindi natin siya makita.
totoo daw si Bigfoot, kahit na wala pa nakakahanap sa kanya.
meron daw alien, kahit na wala pang nakakakita.

tapos may nag tanong kung sino ba ako. wala ba nakakakita sa akin?

bakit ganoon? pinipilit yung wala.

confession of the the lonely hearted

Hi. You've probably seen me once or twice around the campus.
maybe you have spotted me from the corner of your eye, or just a blur
from the crowd.

If you have read up to this part and do not have any intentions of
tearing this paper apart, i want you to give me this opportunity
to say to you things that i would only dare say in my dreams..

I'am not a stalker, nor do i follow you everywhere you go. I don't
even have a camera to at least take a picture of you and pretend
that iam always with you. But I do take mental snapshots of you walking
by or smiling. It makes my day just to see you and it makes me feel great
going to the same school with you. I could tell you about myself. But
I cannot tell everything because there are millions of guys around, who
just like me doen't know what to do when the sun shines on one of us.
We are used to stay in the dark, just waiting and waiting and waiting and...

I won't tell you who I'am because you already know me. Just look around.
Pick one. And I'am sure that the person you chose is me.

P.S. but before you do that, you can now tear this paper apart.

mother's day

mothers day. kung tutuusin, parang walang nagyari ngayon. wala, wala ako ginawa, ni hindi ko masabi ng may dating ang "Happy Mother's Day!" sa nanay ko. Hindi naman kasi ako plastic na bigla na lamang manlalambing dahil mother's day. kaya parang normal nga na araw lang ngayon. pero naalala ko nung mas bata pa ako. madalas kong gawin noon ay card o namimitas ako ng flowers sa kapitbahay. wala naman kasi ako pera noon para bumili ng necklace o bag. pero nung gawin ko yun ngayon, hindi na rin siguro maganda ang dating sa kanya, parang hindi na ako lumaki kung ganoon na lang parati. pag-tinatanong nga sa akin kung ano gift ko sa kanya, sinasabi ko na kiss. natutuwa nga siguro siya, pero syempre sawang sawa na kabaduyan ko yun. kaya nga nag-ipon ako ng pera para bilihin ko yung gusto niya. bahala na bukas, magada nga yung hindi niya alam para lalo siya masorpresa. wala nga ako sinasabi sa kanya na may bibilihin ako. kaya kung makuha nya yung gift ko sa kanya, baka matuwa din siya. ang problema ko kasi e hindi naman ako marunong pumili ng mga gift. maganda sana yung magagamit niya parati, pero hindi yung tipong ballpen o pad-paper. siguro kung ano man yung mapili ko bukas, ok sa kanya, kasi hindi naman ako siguro gagalitan kung bakit iyun lang ang nabigay ko sa kanya. alam naman nya siguro na wala akong hilig o alam sa pamimili. bahala na. kung wala ako makita, baka mamitas nalang uli ako ng bulaklak, hehehe.

there is somethig about 6

6 _ _ _ _ _ _


?

the dyipni experience

sa tagal kong nabubuhay dito sa earth, hindi na bago sa akin ang pagsakay sa dyip
papunta o pauwi sa bahay. hindi naman ako araw-araw sumasakay sa dyip.

marami kasing klase ang mga dyip


champion sa break
-ang mga dyip na ito yung mga tipong, mayayanig ang katawan mo kapag pumreno si mamang driver. meron kasi minsang mabilis magpatakbo, tapos kung mag-ppreno e bigla-bigla na lamang. champion nga!

jurassic
-eto yung mga tipo ng dyip na hindi mo alam kung paano pa nakakatakbo sa kalsada. puro kalawang at halos mahulog yung engine ng vehicle dahil sa hindi na pinapaayos. hindi ako nagbabayad kaagad sa mga jeep na ito dahil nangyari na sa akin ang masiraan sa ganitong jeep at halos magkagulo ang mga pasahero sa pagkuha ng binayad nila.

dj mix
-maingay. todo todo ang sounds dito pare. kailangan isigaw ang PARA upang marinig ni driver. mahilig sa mga guns and roses, bon jovi, michael learns to rock , queen at kung ano ano pa ang mga jeep na ito.

art attack
-eto naman yung mga jeep na ginawang canvas ng mga artist sa sarao o LGS motors. makikita mo rito ang mga tulad nila bugs bunny, batman, spiderman, eugene o sakuragi sa katawan ng mga jeep. pag-nasa loob naman, makikita mo na kadalasang may pangalan o initials ng pamilyang nagmamayargi ng jeep sa may kisame sa loob ng jeep. sa likuran naman ng driver kadalasan ay may nakalagay na

"push D button 2 STOP"
"pull D sting 2 STOP"
"barya lang sa umaga"
"God bless our way"
"walang masikip sa driver na mapilit"

eto naman ang mga komponents ng "the dyipni experience"

conduction
-uso na rin sa mga dyip ang pagkakaroon ng personal assistant o konduktor. kadalasan e masusi ang pagpipili sa mga ito. meron pa nga yata silang qualifications na dapat makuha.

• madaldal
• bawal ang mahiyain
• bungi
• walang ginagawa sa bahay
• marunong humawak sa pera
• marunong kumausap sa police

kaya hinde rin basta basta maging konduktor.

barker
-sila naman ang mga tumatawag sa mga passengers para sa dyip. sinisigaw nila ang destinasyon ng dyip na sasakyan. hindi sila kaano-ano ng konduktor, kadalasan ay mga tambay ang mga ito sa mga terminal o sakayan ng dyip. malakas din ang mga boses ng mga ito. kapag napuno ang dyip, may binibigay na konting consulation sa mga barker para maengganyo tumawag ng mga pasahero sa susunod. sila yung kadalasang nag sasabi ng "kaliwa't kanan pa yan","sampuan dito sa kaliwa.." at "pakiayos lang po ang upo" sa mga pasahero kahit na punong puno na ang dyip.

driver
-bale siya yung nag ddrive ng jeep

passenger
-ito yung mga sumasakay sa jeep tulad mo at ako. sa jeep mo lang makikita ang iba't ibang species ng tao sa pilipinas. hindi naman sa creatures ang tingin ko sa mga tao. pero halo-halo talaga ang mga sumasakay dito. napatunayan ko rin na hindi nga talaga nagbabayad ang mga cops sa jeep dahil may nakatabi ako na cop kailan lang at nakita ko na dinaan lang niya sa kindat.

paano ko nga ba mararanasan ang "the dyipni experience"?

una, maghanda ng barya
pangalawa, pumunta sa may sakayan
pangatlo, makinig sa barker kung saan patungo ang dyip
ika-apat, magbayad ng sapat na pasahe sa conduktor
panglima, amuyin, titigan, *dilaan, kausapin, *dukutan, makipagsiksikan sa iba pang nakasakay dito
sixth, ipaubaya na ang lahat kay manong driver

at tandaan, pumara lamang sa tamang babaan.


*-optional